بررسی آزمایشگاهی پاسخ سلول های تک هسته ای خون محیطی گاوهای دریافت کننده واکسن تتراوالان تب برفکی به میتوژن ها و آنتی ژن اختصاصی

چکیده فارسی : پایان نامه شماره 467-ک-2 مقطع کارشناسی ارشد ایمنی شناسی سال تحصیلی : 92-91 نگارنده : رضا نوریان عنوان پایان نامه : بررسی آزمایشگاهی پاسخ سلول های تک هسته ای خون محیطی گاوهای دریافت کننده واکسن تتراوالان تب برفکی به میتوژن ها و آنتی ژن اختصاصی در این مطالعه پاسخ سلول های تک هسته ای خون محیطی که قبلاً در شرایط in vivo توسط واکسن تحریک شده بودند در شرایط in vitro مجدداً با آنتی ژن اختصاصی واکسن و میتوژن تحریک شده و بعد از بررسی قدرت تکثیر لنفوسیتی ، با اندازه گیری غلظت سایتوکاین های مایع رویی نوع پاسخ ایمنی به واکسن مورد بررسی قرار گرفت . بدین منظور ابتدا گوساله ها دوبار بفاصله یک ماه توسط واکسن تتراوالان تب برفکی واکسینه گردیدند و در این بین در روزهای صفر ، 7 و 14 بعد از واکسیناسیون اول و روز 7 بعد از واکسیناسیون دوم (بوستر) از نظر میزان تولید آنتی بادی مورد سنجش قرار گرفتند و نمونه سرم هائی که از نظر پاسخ ایمنی هومورال دارای بالاترین میزان تیترآنتی بادی بودند( pi ?70 ) به عنوان گروه hi responder و نمونه سرم هائی که دارای تیترآنتی بادی پائین تری بودند(pi ?70) به عنوان گروه low responder انتخاب گردیدند . سلول های pbmc این گروه ها ، 2 هفته بعد از آخرین واکسیناسیون(بوستر) از خون محیطی جدا و درحضور میتوژن های pha ، con aو pw و آنتی ژن اختصاصی جهت بررسی قدرت تکثیر لنفوسیتی ، توسط تستmtt مورد ارزیابی قرار گرفتند . پس از محاسبه شاخص تحریک (si) گروه ها ، مشخص گردید که گروهhi responder نسبت به گروه low responderو گروه کنترل میزان تکثیر بالاتری را نشان می دهد (p<0.05) که نشان دهنده تحریک و تکثیر مجدد لنفوسیت های فعال شده ناشی از واکسن در محیط کشت می باشد . مایع رویی حاصل از کشت در روز سوم جدا و جهت بررسی غلظت سایتوکاین های il-2 , il-4 , il-5 , il-6 , il-10 ,1l-17 , ifn-? مورد ارزیابی قرار گرفتند . نتایج حاصله نشان داد که گروه hi responder از نظر il-2 , il-4 , il-5 , ifn-? و گروه low responder از نظر il-6 و il-17 دارای بیشترین میزان بودند (p<0.05) این در حالی است که از نظر il-10 اختلاف معنی داری بین گروه ها نبود . افزایش این نوع سایتوکاین ها در گروه hi. responder بدان معناست که پاسخ ایمنی نسبت به آنتی ژن واکسن با تحریک سلول های th2 ، به سمت ایمنی هومورال سوق می یابد در حالیکه در گروه low responder پاسخ ضعیف سلول های th2 ، بنا به دلایل نامشخص توسط سلول های th17 مهار شده و در نتیجه در مقابل آنتی ژن های واکسن پاسخ ضعیفی در بدن دام ایجاد می شود .